ll

از قصه ی مرغان ، قصه های شیخ ِاشراق، شهاب الدین یحیای ِسَهرَوَردی ، ویرایش جعفرمدرس صادقی، نشر مرکز

ای برادران ِحقیقت،خویشتن همچنان فراگیرید که خارپُشت باطن های خویش را به صحرا آورد و ظاهرهای خود را پنهان کند-که به خدای که باطن ِ شما آشکار است و ظاهر ِشما پوشیده.ای برادران ِحقیقت،همچنان از پوست بیرون آیید که مار بیرون آید و همچنان رَوید که مور رَوَد – که آواز ِ پای ِشما کس نشنود. و بر مثال ِکژدُم باشید که پیوسته سلاح ِ شما پس ِ پُشتِ شما بُوَد-که شیطان از پس برآید. و زهرخورید تا خوش زیید.مرک را دوست دارید تا زنده مانید. و پیوسته می پرید و هیچ آشیانه معین مگیرید- که همه ی مرغان را از آشیانه ها گیرند. و اگر بال ندارید که بپرید،به زمین فروخیزید- چندان که جای بَدَل کنید. و همچون شترمرغ باشید که سنگهای گرم کرده فروبَرَد. و چون کرکس باشید که استخوان های سخت فروخورَد. و همچون شب پره باشید که به روز بیرون بیاید، تا از دستِ خصمان ایمن باشید
ای برادران ِ حقیقت،هیچ شگفت نبوَد اگر فریشته فاحشه نکند و بهیمه کار ِزشت کند – که فریشته آلتِ فساد ندارد و بهیمه آلتِ عقل ندارد. بل که شگفت کارِ آدمی است که فرمانبر ِ شهوت شود و خویش را سُخره ی شهوت کند،با نور ِعقل. و به عزت ِبارخدای،آن آدمی که به وقتِ حمله ی شهوت قَدم استوار دارد از فریشته افزون است و باز ، کسی که مُنقادِ شهوت بوَد از بهیمه بس بَتَر است...

...

..