...با ياد ِ نادر ابراهيمي عزيز

چقدر ناراحت شدم وقتي شنيدم نادر ِ ابراهيمي فوت كرده. ابراهيمي از معدود نويسنده هايي بود كه من واقعاً ازش چيزي ياد گرفتم . ياد گرفتم عاشق ها چه شكلي اند، ياد گرفتم چطوري از دنيا لذت ببرم ، چطوري به چيزي عادت نكنم ، چطوري دچار روزمرگي نشم ، چطوري يه جور ديگه به دوروبرم نگاه كنم،چطوري تركِ لبخند نكنم و در كل چطوري زنده گي بكنم

خيلي انسان مهربان و شريفي بود. لحظه لحظه هاي يك عاشقانه آرامش برام خاطره مونده ؛ يادش خيلي سبز

متن زير برگرفته از كتاب يك عاشقانه آرام است

و خداوند ِ خدا ، پيش از آنكه انسان را بيافريند ، عشق را آفريد ؛ چرا كه مي دانست انسان بدون عشق درد ِ روح را ادراك نخواهد كرد ، و بدون درد ِ روح بخشي از خداوند ِ خدا را در خويشتن ِ خويش نخواهد داشت

..- - - - -

پي نوشت : براي بار دوم كه يك عاشقانه آرام رو مي خوندم، سطر سطرش ياد ِ يه نازنيني مي افتادم كه الان پيش ام نيست. ياد اون هم ارغواني