...

سجاده تنهايي ام را در دشت نيلوفران ِنيايش مي گسترانم
:بنفشه هاي دعا بر قنوتم مي رويد
" يا انيس من لا انيس له "
مي خواهم امشب از ترنم جانبخش نياز لبريز باشم
دستهايم را به سوي آسمان لطف تو گشوده ام تا از شكوفه هاي رحمت سيرابم كني.
سرشار از گناهم
در بندِ منيّتها اسيرم
غفلت امانم را بريده است
نفس ِسركش،اسب رهوار دلم را به گل نشانده است
نه تابي براي ماندن
نه گامي براي رفتن
و نه رويي براي نگريستن
.وجودم مالامال از وهــم و تهي از معنويت